Disconnect to reconnect

Zaterdag – Terwijl ik hier in mijn campingstoeltje zit te schrijven, word ik belaagd door zweefwespjes. Ze inspecteren mijn blote lichaamsdelen: mijn voeten, armen, handen, gezicht. Ze proberen te landen op de pen waarmee ik schrijf, ze zitten op mijn schouder, mijn handen, mijn neus en er landt er zelfs een op mijn bril. Ik laat ze, kijk naar ze of negeer ze. Al is dat laatste best lastig met dat gezoem naast mijn oor en het gezweef voor mijn gezicht 😊

Een Nature Quest kun je dit weekend niet echt noemen. Meer een back-to-basic-Stilteweekend in de natuur. Waar je bij een Nature Quest elke vorm van afleiding achter laat, koos ik ervoor om het vooral ook fijn te gaan hebben. Dus ik eet lichte maaltijden van vooral groente en fruit, ik schrijf en ik wandel. In plaats van in een hangmat slaap ik in een tent, en ook ga ik lekker douchen. Het weekend draait voor mij meer om rust vinden, ontprikkelen en aandacht voor mezelf hebben, dan om de grote inzichten en doorbraken. Voor nu is dit goed. Ik geniet van de natuur, raak m’n gevoel van haast grotendeels kwijt, ik ben uit de actiestand, en ik voed mijn lichaam met enkel gezond lekkers waar ik echt zin in heb.

We kwamen hier gisteren aan, op deze natuurcamping, prachtig gelegen in het bos. We installeerden ons, deelden met elkaar hoe we dit weekend in gaan, en gingen vervolgens onze eigen bubbel in. En toen hoefde ik opeens niets meer. Wat doe je met de lege uren voor je, als je de afleiding zoveel mogelijk los wilt laten? Het kostte me best wat tijd om hierin te ontspannen, me er enigszins aan over te geven. Want het bezig zijn is in de afgelopen maanden weer zo’n gewoonte geworden, dat het nietsen eerst oncomfortabel voelt. Dit weekend komt dus op een goed moment.

Vandaag heb ik een rustige start. Na het schrijven, en een brunch van fruit, besluit ik om te gaan wandelen. Ik was van plan een bewegwijzerde route te gaan lopen, omdat ik hier niet bekend ben. Maar zo’n voornemen houdt bij mij nooit lang stand. Want als de route naar links gaat dan ziet het paadje naar rechts er altijd aantrekkelijker uit 😉 Dus ik volg mijn gevoel, ondersteund door google maps, en kom zo op de meest mooie plekken. Doordat ik ergens een afslag over het hoofd zie, duurt mijn wandeling wat langer dan gepland, maar de omweg brengt wel weer prachtige uitzichten met zich mee.

Inmiddels toch wel licht gammel kom ik terug op de camping, alwaar onze achterbuurman zijn vrouw en kinderen op visite heeft. Dat het niet zo botert tussen man en vrouw wordt in de loop van de middag steeds duidelijker. Niet meekrijgen wat er geruzied wordt is bijna niet te doen. Ik wil me focussen op de fluitende vogels en het ruisen van de wind door de bomen, maar zit me steeds meer te ergeren aan de woorden die voorbij komen. Het in mijn bubbel blijven voelt steeds meer als een gevecht, dus ik gun mezelf de afleiding, en het weggaan van mijn plek. Eerst ga ik afwassen. Daarna douchen, wat op een natuurcamping best een beleving is. Het koolmeesje dat me geïnteresseerd bekijkt terwijl ik me was, brengt de lach en lichtheid terug.

Zondag – De nacht was onrustig en koud. Vanochtend kom ik al vroeg tot de conclusie dat slapen niet meer lukt. Ik wil warmte, maar hier is de zon nog niet boven de bomen uit. Dus ik kleed me aan en ga wandelen. Eerst richting de zon, waar ik me heerlijk een tijdje sta op te warmen in de stralen. Daarna verder, want bewegen helpt ook. Ik wil naar het veld waar ik gisteravond, tussen de bomen door, de zon onder zag gaan. Dit blijkt een goed idee te zijn want ik kan minutenlang genieten van een vosje dat door het veld heen scharrelt. Wauw, ik geloof niet dat ik eerder een vos in het wild heb.

Na een uur, wat weer iets langer was dan gepland, kom ik terug op de camping. Ik maak koffie om verder mee op te warmen. Zodra de zon er is, installeer ik me in mijn stoeltje, vol in de zonnestralen. Daar blijf ik net zolang zitten tot ik het écht te warm krijg.

Wat later sluiten we samen het weekend af. Hoe hebben we het ervaren, wat was lastig en wat juist fijn, wat bracht het? Ik kom nog niet veel verder dan algemeenheden. Ik ervaarde vermoeidheid en onrust, irritatie en ongemak. Maar ook rust en ontspanning, vertraging en plezier. Het genieten had wel de overhand.

Ik leerde ook dat ik niet alsnog fan ga worden van kamperen, maar dat ik – als ik iets vind waar ik pijnloos op kan slapen – het best nog eens een nachtje wil doen. Omdat ik het ontwaken in de natuur, de eenvoud en de rust wel enorm waardeer.

Later – In de dagen na het weekend ben ik moe, geïrriteerd. Door even uit mijn dagelijkse ritme te stappen, was de confrontatie met dat ritme best groot toen ik er haast moeiteloos weer in gleed. Zoals ik al deelde met mijn weekendgenoten: “Het voordeel van zo’n weekend is dat je voelt wat je NIET wilt. Het nadeel van zo’n weekend is dat je VOELT wat je niet wilt.” 😉

Ik wil los van de haast en de drukte. Maar ook van het prikkelgestuurde leven, van het gebrek aan focus en van de richtingloosheid. Eerste actie: alle meldingen op mijn telefoon uitzetten en het gebruik ervan beperken. Dat geeft meteen rust.

In ons groepje hebben we het over de balans tussen kaderen en meegaan met je flow. Kaders (planningen) voelen voor mij snel benauwend. Maar nu zie ik dat de kaders ook een richtlijn kunnen zijn, en dat het prima is om er vanaf te wijken. Cruciaal daarbij is dat dat afwijken niet komt doordat ik me door van alles af laat leiden, maar dat ik er bewust voor kies. Bewust kiezen waar ik mijn tijd en aandacht aan besteed, volgens plan of niet, dat wordt mijn aandachtspunt voor de komende tijd.

Tijdens het weekend kwam de quote ‘disconnect to reconnect’ voorbij. Ik kan het niet beter zeggen. Door uit de prikkels te stappen kon ik me weer verbinden met wat ik nodig heb. En dat bracht toch best mooie inzichten met zich mee 😊