Skip to main content

Ik zou zo graag

Gezien

Door alle ongemak

En tranen

 

Gezien

Met al mijn delen

En dat alles

Er mag zijn

 

Wil jij kijken

In mijn ogen

Me zien

Met alles wat er is?

 

Wil jij kijken

Naar mijn tranen

Ze laten stromen

En er zijn?

 

Je hoeft geen woorden

Hoeft niks zinnigs

Je hoeft niet sterk

Het hoeft niet fijn

 

Mag jouw ongemak

Er zijn

En jij daarmee

Zijn bij mij?

 

Mag het stil

Geen mooi verhaal

Mag het rauw

Mag er pijn?

 

Laten wij samen

Dit ongemak dragen

In elkaars ogen

Zijn met wat is

 

Laten we samen

Met harten geopend

Onze blikken verzachten

Zien wat er is

 

 

2 Comments

  • C.Lammerts-Veentjer schreef:

    Lieve Eva
    Ik ken de achtergrond van dit prachtige gedicht. En tegelijkertijd is het universeel. Verdriet en pijn van de ander dat is moeilijk om te zien, we willen het beter maken herstellen zeggen dat het goed komt. En ik weet dat dat niet altijd mogelijk is. Sommige dingen doen pijn en helaas is dat moeilijk, moeilijk voor jezelf en moeilijk voor de ander. Blij ben ik als het er gewoon mag zijn. Dus zo voelbaar wat je schrijft!Het raakt me diep.

Leave a Reply