Je comfortzone, er wordt zoveel over geschreven en over gevonden. De magie ligt erbuiten. Je rust ligt er binnen. En in alles wat ik lees is het het een of het ander. Herken je dat?
Ik houd daar nooit zo van. Natuurlijk ben ik ook wel eens zwart-wit in mijn denken, maar meestal is het in mijn gedachten zeker 50 shades of grey 😉 Dus laat me je meenemen in mijn ‘tinten’ rondom het thema comfortzone.
Waarom uit je comfortzone, daar is het toch juist fijn? Ja, tot op zekere hoogte is dat waar. Ik zit nu op de bank, met m’n voeten op tafel, de hond naast me en het vooruitzicht van straks een lekker glas wijn. Allemaal in mijn comfortzone en allemaal lekker zo houden. Net als boswandelingen, fijne boeken lezen, en knuffelen met mijn lief. Maar in die comfortzone zitten ook minder fijne en helpende dingen. Want iets wat niet persé goed voor je is maar waar je wel aan gewend bent, zit ook in je comfortzone. Dat kan bijvoorbeeld een baan of relatie of vriendschap zijn waar je eigenlijk wel op uitgekeken bent. Ermee stoppen zorgt voor een hoop gedoe en ongemak, waardoor we – vanuit die comfortzone – makkelijk kiezen voor ermee doorgaan. Dat knaagt en schuurt, maar is wel vertrouwd. We hebben het dan over kiezen voor de bekende pijn, in plaats van het onbekende geluk.
Soms zijn stappen héél goed om te zetten en tegelijkertijd doodeng. Verandering is voor ons brein, dat dol is op alles wat vertrouwd is, niet comfortabel. Stappen niet zetten lijkt dus comfortabeler, maar uiteindelijk doe je jezelf er geen plezier mee.
Dus ja, soms is het goed om uit je comfortzone te gaan. Maar om dan maar te stellen dat het leven en de magie erbuiten beginnen, gaat me te ver. Want er zitten ook veel oprecht comfortabele dingen in die comfortzone. En daar is echt niks mis mee.
Lukraak dingen buiten je comfortzone gaan doen brengt je ook niks. Het is enkel helpend als het jou verder brengt, in een richting die bij jou past. Gaan surfen ligt mijlenver buiten mijn comfortzone en brengt me niks (afgezien van een vrijwel zekere verdrinkingsdood 😉). Abseilen van de Euromast vond ik ook doodeng, maar bracht me wel een hoop (zo vond ik mezelf enorm stoer daarna :-D).
Een fijne nuancering hierbij vind ik: past het bij je kernwaarden? Mijn visie delen vind ik best heel spannend, maar past wel bij mijn kernwaarden (verbinding, vrijheid). Mijn mening doordouwen is ook spannend en gaat recht tegen mijn kernwaarden in (integriteit). Als je je focust op je kernwaarden, en welke acties daar wel en niet bij passen, dan wordt je comfortzone vanzelf minder interessant. De knikkende knieën zijn dan een acceptabele bijkomstigheid, omdat de stap die je zet belangrijk voor je is en bij jou past.
En om te weten wat belangrijk voor jou is en wat bij je past, heb je jezelf een beetje te kennen. Zodat je kunt herkennen of je iets doet omdat het bij je past of omdat je het nou eenmaal zo gewend bent. En of die nieuwe stap die je overweegt er een is vanuit je kernwaarden, of dat het een stap is waarmee je ongemak uit de weg gaat.
Dit herkennen is lang niet altijd makkelijk. Zeker niet wanneer je, net als zo veel anderen, constant aan staan, op je tenen loopt, of bakken met ballen in de lucht houdt. Als je opgeslokt wordt door je dagelijkse realiteit, dan kan stilstaan bij hoe het nou eigenlijk met je gaat, wie je bent, waar je behoefte aan hebt en wat bij je past, een behoorlijke opgave zijn. Je voelt dan geen ruimte om op een bewuste manier bezig te zijn met die comfortzone.
Sterker nog, ik ken meerdere mensen die blij zijn, na jaren van stress, angst en druk, dat ze eindelijk ín hun comfortzone zitten. En daar is helemaal niks mis mee.
Ik ben dus voor nuancering. Voor je niet blind staren op het verlaten van die comfortzone. Ik ben voor doen wat goed is voor jou, of dat nou binnen of buiten een zone is.
Hoe zie jij dat? Kun je vinden in mijn verhaal? Laat het me hieronder weten met een Yes of een No!
#comfortzone #comfortabel #persoonlijkeontwikkeling #persoonlijkegroei #nuancering
